Met de Vespa de bergen in

Woensdag hebben we een tocht door de bergen gemaakt per Vespa!

Na positieve verhalen van collega’s hebben we via www.vesparentdolomiti.it in Vittorio Veneto een echte Vespa gehuurd. Na een hartelijke ontvangst en goede uitleg (en alleen het nodige papierwerk en zonder Italiaans gedonder) konden we op pad. Je kan in principe gaan en staan waar je wilt, maar ze hebben ook een aantal uitgestippelde routes. De route die wij gekozen hebben brengt ons langs een aantal meren de bergen in en door het bos richting een aantal grotten. Een mooie gevarieerde route dus!

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het is koud vandaag! Twee dagen geleden lagen we nog in de zon, nu hebben we ons voorbereid door lange broek, trui en jas aan te doen, en handschoenen mee te nemen (werkhandschoenen, want echte hebben we niet meegenomen naar Italië :-))

Onze Vespa vandaag is een rode 125cc Vespa Primavera. In Nederland zou dit een motorfiets zijn, in Italië mag je hier met een B rijbewijs gewoon op wegrijden. Qua bediening is het overigens vergelijkbaar met een brommer.

Het eerste stukje van de route was nog een beetje onwennig. Met z’n tweeën op de scooter, zonder echt veel ervaring is toch even een kwestie van balans vinden. Zo’n Vespa is ook nog zwaarder dan je denkt. Gelukkig is de Vespa super simpel te bedienen en krachtig genoeg om ons de steile hellingen op te brengen.

De eerste stop was voor koffie en toilet. We zijn tenslotte al 10 minuten onderweg. Daarna door naar een strand bij een stuwmeer. Nu uitgestorven, in het hoogseizoen waarschijnlijk superdruk. Het strandtentje was al dicht, dus hier op een bankje ons supermarktbroodje opgegeten. De meeste horeca die we tijdens de hele route tegen kwamen was trouwens al gesloten voor de winter.

Vervolgens zijn we de bergen ingereden. Per bocht werd het uitzicht mooier. Het voelt hier helemaal niet meer Italiaans aan. Via Tambre kwamen we uiteindelijk in Sant’Anna, waar een huis in boekenvorm staat. In het hoogseizoen geopend, nu gesloten. Dus weer verder! Nu wijken we op advies van de verhuurder een stukje af van de route door het bos. Het land is in dit stuk van de route iets vlakker en het asfalt helaas iets slechter, maar toch een mooi bos om doorheen te rijden. Van oudsher was dit bos in bezit van de stad Venetië om in hun hout te kunnen voorzien voor de bouw van boten.

Na het bos en een stukje vlak land gaan we serieus klimmen. We rijden de Col Pizzoc op, één van de hoogste toppen van de omgeving. Na vele haarspeldbochten eenmaal boven worden we begroet door een fenomenaal uitzicht over de hele regio. Na een pauze rijden we langs dezelfde haarspeldbochten weer terug naar beneden, richting het volgende hoogtepunt van de tocht.

Dat is een bezoek aan de grotten van Caglieron. Een serie van grotten, verbonden door een keurig aangelegd wandelpad, precies avontuurlijk genoeg om de moeite waard te zijn. Schilderachtig is denk ik de beste omschrijving voor wat we onderweg zagen. Een aparte wereld van wat er een paar meter hoger op straathoogte te zien is.

Op weg van de grotten terug naar Vittorio hebben we weer een mooie slingerweg met vele haarspeldbochten te pakken. Dit keer omringd door cipressen. We rijden Vittorio in. Ons vertrekpunt lag aan de andere kant van de stad, dus dit is onze eerste kennismaking. En wat voor een! Het is een stuk groter dan we dachten, en ook een erg mooie stad.

Nadat Wendy de scooter en Jasper heeft afgetankt leveren we ‘onze’ rode Vespa weer in en gaan we met een voldaan gevoel richting huis. Was dit een goede dag? Ja, maar wel koud. brrr. Met wat warmer weer was het een fantastische dag geweest!

We hebben ongeveer 85 kilometer gereden op de Vespa. Met alle pauzes was dit een rit van 11:00 tot 18:30 uur. In deze tijd hebben we maar liefst 2,5 liter benzine verbruikt 🙂 Je krijgt na deze verhalen bijna zin om een Vespa te kopen… Totdat je op vespa.it ziet dat ze toch bijna €4.400,- kosten. Slik.