“Je móet echt eens naar Lido toe”

Een vaak uitgesproken zin  hier door een stagiaire-courier die ons steevast “Mammie en pappie” noemt, omdat we toch nog best wat keren in de tuin ons eigen prakkie zitten te eten. En omdat we oud zijn in haar ogen, terwijl hier net zo goed pensionado-couriers rondlopen. Maar goed, waarom zij ons naar Lido wilde hebben, kon ze niet goed vertellen, maar dat we er heen moesten bleef ze herhalen. We hadden een ‘vrije’ woensdag en zouden daarom in de buurt van de camping blijven. Lido is niet echt ver, dus…. het kwam er van!

Eerst maar eens wat uitleg. Wat is Lido? Lido, voluit Lido di Venezia, is een eiland voor de kust van Venetië en beschermt de stad al sinds eeuwen tegen de zee. Sinds begin 1900 is het eiland in opmars als luxe badplaats voor de welgestelden op aard en dat is terug te zien in de rijke architectuur en grote luxueuze hotels.  75 jaar geleden is het ook de locatie van het filmfestival van Venetië. Het is het oudste en één van de belangrijkste filmfestivals ter wereld. Inmiddels valt Lido wel onder de noemer vergane glorie. Eén van de grootste en meest prestigieuze hotels van het eiland is inmiddels al jaren dicht en langzaam aan het vervallen.

Voor ons is het een tochtje van ongeveer 25 minuten met het openbaar vervoer, per boot vanaf Punta Sabbioni. Van daaruit is het een beetje zelf uitzoekwerk. De meeste gidsen van Venetië besteden niet of nauwelijks aandacht aan Lido. We hebben echter een plattegrondje gevonden op een site van de gemeente met een wandeltocht langs de monumenten van Lido en die hebben we gemaakt. Er staan zeer veel, voor Italiaanse begrippen goed onderhouden, villa’s van rond 1900 op het eiland, voorzien van rijke details. Sommigen zijn inmiddels in gebruik als hotel.

Langs de boulevard zijn we vervolgens richting het terrein van het filmfestival gelopen. Toevallig begon dat exact op de dag dat wij er waren. Eenmaal door de security  maakten we zelfs de aankomst van de sterren van de openingsfilm ‘first man’ mee. Ryan Gosling! Al zou ik ze niet herkend hebben als er geen drommen cameramensen omheen stonden. Soms helpt het ook als je lang bent, dan kan je zo over de menigte heen fotograferen 🙂

We hebben nog gekeken voor kaartjes, maar de publieke vertoningen pasten helaas niet in het werkschema. Er gingen best wel een paar films in première die we wel hadden willen zien. bijvoorbeeld:

Deze film is een remake van een remake van een remake. Je zou dus zeggen dat het niets is, maar wordt getipt voor de oscars.

Een country film gaat er altijd in als zoete koek 🙂

Naast het festivalterrein ligt het luxe hotel Excelsior, waar vroeger ook het filmfestival gehouden werd en waar nog steeds veel sterren slapen tijdens het festival. Bij de aanlegsteiger was het een komen en gaan met bootjes met belangrijke mensen. En taxi’s die jurken af komen leveren.

Na een maaltijd in een binnentuin liepen we terug richting de boot. In de avond speelden er in de winkelstraat, die volgens Wendy enige gelijkenis met de Ramblas in Barcelona vertoont, een aantal bandjes. We besloten om wederom een lekker ijsje te halen en gingen nog een tijdje bij een bluesband zitten luisteren.

Al met al is een bezoek aan Lido wel de moeite waard als je nog een dagje leeg hebt in je reisprogramma.