Wat er vooraf ging…

Ken je dat gevoel? dat je elke dag precies hetzelfde doet terwijl je naar hetzelfde scherm op hetzelfde kantoor staart? Oké, de sfeer is goed, de mensen leuk, maar je vraagt jezelf regelmatig af, gaat het zo verder tot mijn pensioen?

Bij ons niet. Op een koude Januaridag besloten we werk te maken van werken in de zon. Geen weet van het precieze bestaan van een Courier (leggen we later uit) hebben we een gesprek gehad bij Selectcamp en nu zitten we in Italië. 71 accommodaties te beheren op camping Union Lido in Cavallino vlakbij Venetië aan de Adriatische kust.

Het hele proces ging best snel.  Twee weken na het eerste plan is alles al rond. We konden kiezen uit een aantal campings om te gaan werken en we hebben de grootste en de meest luxe gekozen!

Een paar weken voor vertrek hadden we onze eerste kennismaking met onze nieuwe collega’s. Het blijkt een zeer diverse groep mensen te zijn. Tijdens de kennismakingsdag hebben we ook een training gevolgd en samen met onze nieuwe collega’s een hapje gegeten.

9 april werden we verwacht in Italië.  De twee weken na onze laatste werkdag op 22 maart vlogen voorbij en waren we nog druk bezig om de Hamster (ons huis) schoon en leeg te maken, de tuin te snoeien en nog een hekje te plaatsen.

Met extra hulp op de laatste dag van een reparatiePree (Wendy had nog even wat dingen weten te slopen in huis daags voor vertrek, ahummm) en de inpak/schoonmaakPree werkten we in de verhoogde versnelling, en konden we in de nacht van donderdag 5 op vrijdag 6 april met gerust hart vertrekken. Eerst deed Jasper een voortreffelijke tassen-tetris en kon daarna ook nog de ramen van de Laguna krabben, voor de laatste keer!